بخشی از سروده برادر گرامی حاج محمود کریمی

بخشی از سروده برادر گرامی حاج محمود کریمی

جنت كه خود به نام شبستان فاطمه است
سجاده اى به گوشه ايوان فاطمه است

بال فرشتگان خدا غرق حسرتِ
خاك گلين حجره طفلان فاطمه است

فرموده مصطفی كه فدايش شود پدر
روحى كه هست در تنم از آن فاطمه است

نام على شده به عدد با نمك يكی
نام على خودش ز نمكدان فاطمه است

تنها نه جلوه گاه رخش مهر و ماه شد
چشمان حيدر آينه گردان فاطمه است

مشهور شد حسن به كرامت در اهل بيت
خوان حسن، نتيجه احسان فاطمه است

عالم تمام بى سر و سامان كربلاست
اما حسين بى سر و سامان فاطمه است

آنكه به او همه شهدا غبطه ميخورند
باهر دو دست، دست به دامان فاطمه است

تيغ كلام و خطبه زينب به شهر شام
تفسير آيه آيه ی قرآن فاطمه است

عالم تمام، ملك على شير لافتاست
ايران ميان اين همه استان فاطمه است

در آستان قدس رضا، نور مادرى است
يعنى رضا، نگين خراسان فاطمه است

ما سربلند و سينه ستبر و سرآمديم
اين اقتدار ما، ز شهيدان فاطمه است

با اين حساب قبر شهيدان بى پلاك
پايين پاى مرقد پنهان فاطمه است

عارف كسى شده است كه زهرا ست قطب او
فانى در بلا شدن عرفان فاطمه است

حجت تمام كرد به آيات و محكمات
اين اشكها ز غربتِ برهانِ فاطمه است

عشق على چنان زده آتش به جان او
در، مشتعل ز سينه سوزان فاطمه است

در بارگاه قدس كه جاى ملال نيست
چشمان قدسيان، همه گريان فاطمه است

مانده است ذوالفقار على، در نيام صبر
قلب خداى صبر، پريشان فاطمه است

شرمنده شد على ز پيمبر كه گفته بود
شير خدا هميشه نگهبان فاطمه است